سیده زهرا رضایی - دانشجوی کارشناسی حقوق

حق سکوت متهم یکی از حقوق دفاعی فرد محسوب می شود که در جریان دادرسی به متهم تعلق دارد. تضمین این اصل تثبیت کننده حقوق دفاعی متهم است. این شرایط باعث می شود که سیستم عدالت کیفری تبدیل به سیستمی ایمن و پربازده شود. حق سکوت متهم باید توسط قانونگذار به رسمیت شناخته شود و مهم تر از همه این است که در عمل این سکوت به ضرر متهم لحاظ نشود. بنابراین حق سکوت به معنای واقعی یعنی عدم تمایل متهم به ایراد سخن در مراحل رسیدگی و دادرسی. مرجع تحقیق موظف است که دلایل له و علیه متهم را کشف نماید و بنابراین نیازمند عنصری اساسی به نام تحقیقات مستدل و مستند است. به همین وجه سکوت یا عدم سکوت متهم نباید از دیدگاه سیستم دادرسی به عنوان یک امر نامطلوب تلقی شود و به دید گناهکار بودن به مجرم نگریسته شود. این حق در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 به عنوان یک امر بدیع معرفی شده است. در صورتی که سابق بر این در قانون مجازات وجود نداشت. این حق هم در آمریکا به رسمیت شناخته شده و یکی از حقوق اصلی متهم محسوب می شود که تقریبا در مواردی با معامله اتهام برابر است. در جریان دادرسی متهم این حق را دارد که سکوت اختیار نماید و طبیعتا از تمام حقوق دفاعی خویش بهره مند شود و استفاده نماید. حق سکوت در کشور ایران و آمریکا تفاوت هایی نیز دارد که در این مقاله به آن ها خواهیم پرداخت.

پژوهش تطبیقی، حق سکوت، متهم، ایران، آمریکا، قانون مجازات اسلامی