واکاوی تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر بهبود کیفیت رابطه دانش آموزان با والدین (مورد مطالعه: دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم ناحیه 2 شیراز)

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 284

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUDE02_293

تاریخ نمایه سازی: 1 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

دوره نوجوانی مرحله ای حساس و مهم در زندگی اجتماعی افراد می باشد. از آنجا که رفتار و تعاملات افراد تابعی از نگرشها و اندیشه های افراد است، آموزش و کسب مهارتهای اجتماعی همچون مثبت اندیشی میتواند به بهبود تعاملات و روابط نوجوانان با والدین و سایر افراد بسیار اثرگذار باشد. بدین ترتیب هدف پژوهش حاضر، واکاوی تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر بهبود کیفیت رابطه دانش آموزان با والدین بود. در این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل، 56 دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوم ناحیه 2 شیراز در سال تحصیلی 1397-98 به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید و سپس این دانش آموزان به صورت تصادفی و به نسیت مساوی در دو گروه آموزش و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ولی – فرزندی فاین بود. آزمودنیهای گروه آزمایش، آموزش مهارتهای مثبت اندیشی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت رابطه دانش آموزان باوالدین دارد. نتایج حاکی از آن است که آموزش مثبت اندیشی بر بهبود ابعاد عاطفه مثبت، آمیزش پدرانه و گفت و شنود و کاهش خشم در رابطه بین فرزند و پدر تاثیر معناداری دارد اما آموزش مثبت اندیشی تنها بر بهبود ابعاد عاطفه مثبت و گفت و شنود در رابطه بین فرزند و مادر تاثیر معنادار دارد.

نویسندگان

مریم پورطالب

کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، موسسه آموزش عالی زند شیراز

علی کامکار

استادیار، موسسه آموزش عالی زند شیراز

کورش بنی هاشمیان

دانشیار، موسسه آموزش عالی زند شیراز