محمدامین رفیعی - دانشگاه پیام نور واحد شیراز

تفکیک قوا، اصلی در حقوق عمومی است که بر اساس آن برای جلوگیری از استبداد، حکومت به چند قوه ی جدا از هم سپرده میشود و در این جهت کوشیده تا از تمرکز فسادانگیز و خودکامه زای قدرت، که در یک شخص یا گروه عاید میشود، جلوگیری نموده و راهکار و روشی را ارائه کند تا به وسیله ی آن شرایط تمرکز قدرت سیاسی در یدی واحد از میان رفته و حتی المقدور، امکان سوء استفاده از قدرت از بین برود.به موجب این مدل بین المللی حکومت به شاخه های مستقلی تفکیک و تقسیم میشود که حیطه مسئولیت و اختیارات مشخص و مستقلی از هم دارند. گرچه هر شاخه قادر است در قدرت اعمالی توسط شاخه های دیگر محدودیتهایی اعمال نماید؛ این محدودیتها را اصطلاحاً "نظارت و توازن یا تعادل قوا" می گویند، تا بدین ترتیب از جمع شدن و انحصار قدرت در یک قوه جلوگیری شود. شاخه هایمختلف یک حکومت معمولاً بصورت قوه مجریه، قوه مقننه و قوه قضاییه می باشند.

تفکیک قوا، قانون اساسی، قوه ی مجریه، قوه ی مقننه، قوه ی قضائیه، حاکمیت ملی.