بررسی جایگاه و مؤلفه های قراردادهای هوشمند در نظام حقوقی ایران

در زندگی اجتماعی عقود جایگاه مهمی داشته و بسیاری از اعمال حقوقی شهروندان در چارچوب آن میشود. گسترش فناوریها و پیشرفتهـای شـتابان صـنعت به پیدایش دنیای مجازی و نیز فناوری های الکترونیک منجر شده و بایسته هـای ویـژهای را بـه همـراه آورده اسـت. یکـی از قراردادهـای نـوین را بایـد قراردادهـای هوشمند دانست که از جهات گوناگون در چارچوب نظام حقوقی کشور قابل بحث است. قرارداد هوشمند یک قرارداد دیجیتالیِ قابل رسیدگی و محاسبه بین دو یـا چند طرف است که یک طرف سومی، یک عامل نرم افزاری، میتواند حداقل یک یا چند بند آن را بررسی کند و اطمینان پیدا کنـد کـه شـرایط قـرارداد را طـرفین قرارداد نقض نکرده اند. این قراردادها در انجام معاملات آتی بسیار سودمند هستند. مقرراتی همانند نظامنامـه فنـاوری و نیـز قـانون تجـارت الکترونیـک دربـاره آنهـا حاکم است. تبدیل تعهد در این دسته از قراردادها نیز اهمیت فراوان دارد. قراردادهای هوشمند از سازه هایی همانند واسطه ها، ارزش اقتصادی و...تشـکیل شـده و در هر یک از قلمروهای سیاسی، اجتماعی، حقوقی و اقتصادی کشور جایگاهی ویژه دارند. در این تحقیق که بـا روش توصـیفی-تحلیلـی و بـا بهـره گیـری از رویکـرد پژوهشهای میان رشته ای کیفری نگاشته شده است این نتیجه به دست می آید که قراردادهای هوشمند جایگـاه بسـیار مهمـی در نظـام حقـوقی ایـران داشـته و لازم است که پیامدهای حقوقی و نیز کیفری آن به دقت مشمول پژوهشهای نظری و نیز عملی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

قرارداد هوشمند ، متعاقدین ، دنیای مجازی ، تعهد ، قرارداد دیجیتالی