علیرضا خانجان - دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی دانشگاه اصفهان
بتول علی نژاد - استادیار زبانشناسی دانشگاه اصفهان

مقاله حاضر تلاشی است، در پی­گیری برخی از مفاهیم بدیع دانش زبان­شناسی نوین در آراء حکیم ناصر خسرو قبادیانی بلخی که از رهگذر بازخوانی یکی از آثار منثور وی با عنوان جامع­الحکمتین حاصل آمده است. ابتدا ضمن واکاوی فصل «اندر نطق و کلام و قول» و برخی فصلهای دیگر کتاب، دیدگاههای ناصر خسرو را در باب زبان یک به یک معرفی کرده­ایم و آنگاه با مقایسه تطبیقی آراء یاد شده با نظریه­های نوین زبان­شناسی و بحث درباره پیامدهای نظری و روش­شناختی مفاهیم مورد نظر، به طور غیرمستقیم بر اهمیت و عمق اندیشه­ه ای زبانی حکیم بلخ تأکید نموده­ایم.

ناصر خسرو, زبان‌شناسی, چامسکی, سوسور, جامع‌الحکمتین, زبان‌شناسی ایرانی