بررسی میزان تأثیر پذیری منوچهری دامغانی از معلّقه امرؤالقیس

منوچهری دامغانی سراینده سده پنجم هجری توجه ویژه‌ای به زبان و ادبیات عرب داشته است.به‌کارگیری واژه‌ها و اصطلاحات عربی، حتی واژه‌های غریب و نامأنوس، اشاره به نام نزدیک به سی سراینده عرب در دیوان او، اشاره به مطالعه و حفظ دیوانهای سرایندگان عرب، بهره‌گیری از اسلوب و درون‌مایه سروده‌های عربی، برخی از مصادیق این توجه محسوب می‌شوند. مقاله حاضر در حوزه ادبیات تطبیقی و با هدف بررسی میزان تأثیر پذیری منوچهری دامغانی از معلقه امرؤالقیس انجام شده است. نتیجه بیانگر تأثیرپذیری منوچهری در دو چامه خود از معلقه امرؤالقیس در محور عمودی و موتیف است. علی رغم این موارد، در محور افقی ابتکار و استقلال عمل منوچهری، بویژه در زمینه توصیفات کاملاً به‌چشم می‌خورد. همچنین نتیجه این پژوهش می‌تواند به شناخت بهتر قصاید منوچهری و دریافت بهتر بخشی از ادبیات تطبیقی کمک کند.

کلیدواژه ها:

منوچهری دامغانی ، قصیده ، امرؤالقیس ، معلقه ، درون‌مایه ، توصیف