بررسی عناصر رئالیسم جادویی در دو اثر حماسی «گرشاسپ نامه» و بیوولوف»

در رئالیسم جادویی نویسنده واقعیت و خیال را به شیوه ای در هم می آمیزد که به سختی می توان مرز بین آنها را مشخصکرد. کسانی که دربارۀ رئالیسم جادویی سخن گفته اند آن را مکتبی نوین برای داستان نویسی دانسته اند و خاستگاه آن راآمریکای لاتین می دانند. رئالیسم جادویی با رمان «صد سال تنهایی» به اوج خود رسید. این سبک حاصل تقابل سنّت بامدرنیته است. می توان گفت وجود روایت های اسطوره ای و حماسی در دوره های پیشین در سرزمین های مختلف به ویژهایران، یکی از خاستگاه های رئالیسم جادویی در مشرق زمین است. وهم، جادو، جن و پری، خیال، اسطوره و حماسه که با اغراقآمیخته شده اند از خصایص رئالیسم جادویی می باشد که دو اثر حماسی گرشاسپنامۀ اسدی توسی و بیوولف، کهن ترین اثرحماسی انگلستان رگه هایی از این سبک را در خود جای داده اند.در این پژوهش اثبات وجود رئالیسم جادویی و شباهت ها و تفاوت های آن در این دو اثر حماسی به شیوۀ تحلیلی– توصیفیبررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

گرشاسپ نامه ، بیوولف ، حماسه ، رئالیسم جادویی