فرهاد درویشی سه تلانی - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین.
زهره همتی - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، گرایش جامعه شناسی سیاسی، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان
زهرا نصیرزمانی - دانش آموخته گروه علوم سیاسی، گرایش علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین.

سازمانهای منطقهای و بین المللی در راستای حفظ صلح و امنیت بین المللی، تأکید فراوانی بر نقش و جایگاه میانجیگری درحل و فصل اختلافات بین کشورها دارند. جنگ ایران و عراق به عنوان یکی از شدیدترین منازعات پس از جنگ جهانی تأثیرات عمدهیی بر ثبات منطقه برجای گذاشت، نهادهای بین المللی را بر آن داشت تا نسبت به اتمام منازعه مذکور و تشویق طرفین به رفع مسالمت آمیز اختلافات، وارد عرصه شوند. در این میان، نقش سازمان های منطقه ای با تاکید بر دو سازمان کنفرانس اسلامی و جنبش عدم تعهد، قابل توجه می باشد. اینکه سازمان های مذکور، در انجام مأموریت خود مبنی بر میانجی گری، تا چه اندازه موفق بودند و تبیین دلائل عدم توفیق ایشان، مساله ای است که در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های مقاله، حاکی از آن است که با وجود تلاشهای دو سازمان در جهت پایان دادن به جنگ به دلیل نفوذ و سیطره ابر قدرتها و عدم برخورد قاطع با کشور آغاز کننده جنگ، این تلاشها عملاً بی نتیجه بوده است.

جنگ، سازمان کنفرانس اسلامی، سازمان عدم تعهد، ایران، عراق.