موارد معافیت مسئولیت متصدی حمل و نقل دریایی

حمل و نقل یکی از ارکان اصلی اقتصاد، تجارت ، رفاه اجتماعی ، امنیت، حاکمیت و سیاست است. حمل و نقل بین المللی کالا از کشور مبدأ که اغلب فروشنده است به کشور مقصد که اغلب خریدار است می باشد . توجه بیشتر به این بخش در قلمرو بین الملل ی ساز و کارهاي حقوقی آن هم در سطح جهانی را می طلبد. در این راستا کنوانسیون حمل و نقل بین المللی جاده اي کالا (کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین المللی کالا از طریق جاده) در 19 مه 1956 در ژنو تنظیم و منعقد گردید که یکی از موضوعات عمده آن مربوط به مسئولیت متصدي حمل و نقل جاده اي کالا است. یکنواختی قواعد مزبور و آشنایی متصدیان با مبناي مسئولیت و آگاهی از شدّت مسئولیت موجب می گردد تا این متصدیان تمامی تدابیر و مراقبتها را در حمل کالا به کار گیرند و از راهکارهاي موجود از جمله بیمه مسئولیت مدنی بهره ببرند. الحاق ایران به کنوانسیون حمل و نقل بین المللی جاده اي کالا در سال 1376 بررسی مفاد کنوانسیون به ویژه موارد معافیت متصدي حمل و نقل را ضروري می نماید تا متصدي حمل و نقل و صاحبان کالا که در عرصه حمل و نقل بین المللی فعالیت می کنند با مفاد کنوانسیون آشنا شوند. البته باید توجه داشت که کنوانسیون حمل و نقل بین المللی جاده اي کالا در خصوص حمل بین المللی کالا از طریق جاده می باشد و شامل حمل مسافر و بار همراه آن نمی شود و در این خصوص کنوانسیون حمل و نقل بین المللی مسافر و بار همراه آن از طریق جاده CVR حاکم می باشد. این کنوانسیون علی رغم این که در سال 1973 تهیه شده است در 12 آوریل 1994 لازم الاجرا گردید و تا به امروز نیز فقط 8 کشور به عضویت آن درآمده اند. مسائل مربوط به قراردادهاي حمل و نقل در ایران نیز از شروع قانون گذاريدر کشور متناوباً موضوع قوانین مختلفی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، معافیت ، کنوانسیون ، متصدي.