مقایسه اثربخشی روشهای تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روشهای تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دروه دوم متوسطه منطقه لوداب در سال تحصیلی -1399 1398 بودند. که از بین آنان تعداد 60 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردانی پینتریچ و دیگروت (1990) بود که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که روشهای مداخله بر متغیرهای باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان مؤثر بودند (P>0/01) و آموزش روش تدریس همیاری و فراشناخت تفاوتی در تأثیرگذاری بر متغیرهای نام برده شده مربوط به دانش آموزان نداشته اند. همچنین در ارتباط با مقایسه تأثیر روشهای مداخله بر مؤلفه های باورهای انگیزشی و یادگیری خودگردان نتایج نشان داد، آموزش روشهای تدریس همیاری و فراشناخت تفاوتی در تأثیرگذاری بر متغیرهای خودکارآمدی، جهتگیری هدف، راهبردهای شناختی و فراشناختی و مدیریت تلاش نداشته اند و هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل تأثیر بسزایی بر افزایش نمرات مؤلفه های مذکور داشته اند .(p<0/05) اما در عین حال مشخص شد روش تدریس فراشناخت تأثیرگذاری بیشتری نسبت به روش تدریس همیاری بر متغیر ارزشگذاری درونی داشته است (p<0/01)، و روش تدریس همیاری در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری بر متغیر ارزش گذاری درونی نداشته است .(p 0/05) و در نهایت آموزش روش تدریس همیاری تأثیرگذاری بیشتری نسبت به روش تدریس فراشناخت بر متغیر اضطراب امتحان داشته است (p<0/01)، و باعث کاهش نمره اضطراب امتحان در پس آزمون شده است. اما آموزش روش تدریس فراشناخت در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری بر متغیر اضطراب امتحان نداشته است .(p 0/05)

کلیدواژه ها:

روش تدریس فراشناخت ، روش تدریس همیاری ، باورهای انگیزشی ، یادگیری خودگردان