مقایسه اثربخشی روش های تدریس همیاری و فراشناخت بر یادگیری خودگردان دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روشهای تدریس همیاری و فراشناخت بر یادگیری خودگردان دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دروه دوم متوسطه منطقه لوداب در سال تحصیلی 1398-1399 بودند. که از بین آنان تعداد 60 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردانی پینتریچ و دیگروت (1990) بود که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که روشهای مداخله بر متغیر یادگیری خودگردان مؤثر بودند (P>0/01) و آموزش روش تدریس همیاری و فراشناخت تفاوتی در تأثیرگذاری بر متغیر نام برده نداشتهاند. همچنین در ارتباط با مقایسه تأثیر روشهای مداخله بر مؤلفه های یادگیری خودگردان نتایج نشان داد، آموزش روشهای تدریس همیاری و فراشناخت تفاوتی در تأثیرگذاری بر متغیرهای راهبردهای شناختی و فراشناختی و مدیریت تلاش نداشتهاند و هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل تأثیر بسزایی بر افزایش نمرات مؤلفه های مذکور داشته اند .(p<0/05)

کلیدواژه ها:

روش تدریس فراشناخت ، روش تدریس همیاری ، یادگیری خودگردان