اثربخشی درمان گروهی شناختی -رفتاری سازگاری اجتماعی، بر کنترل عواطف وخودکنترلی دانشجویان روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی شهر سیرجان

در سطح دنیا آموزش سازگاری اجتماعی آنهم از پایه و شاید حتی قبل از دبستان به شدت مورد توجه قرار گرفته است و این دورهی آموزشی در دو گروه مهارتهای عام شامل خودکنترلی، خودآگاهی، کنترل عواطف، همدلی، ارتباط مؤثر، روابط بین فردی مؤثر، کنترل خشم، مقابله با هیجانهای منفی، آموزش حل مسئله، تصمیم گیری، تفکر خلاق، تفکر انتقادی و مدیریت زمان از یکسو و مهارتهای خاص شامل گروهی از افراد نظیر آموزش پیش و پس از ازدواج، مدیریت بحران، پیشگیری از آسیبهای روانی و ... از سوی دیگر تدریس و به صورت کارگاهی اجرا میشود. هدف از پژوهش حاضر »اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری سازگاری اجتماعی، بر کنترل عواطف و خودکنترلی دانشجویان روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی شهر سیرجان« میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل، کلیه دانشجویان رشته روانشناسی میباشد از بین این دانشجویان روانشناسی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 نفر به عنوان نمونه انتخاب و از طریق پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1961)، خودکنترلی پروفسور تانچی 2004 و کنترل عواطف (2000)ACS استفاده شد و اطلاعات مربوط به آنها جمع آوری گردید؛ و سپس با استفاده از آمار استنباطی تحلیل و کواریانس چند متغیره با استفاده از نرمافزار SPSS25 فرضیات تحقیق مورد سنجش قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان دادند که بین اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری سازگاری اجتماعی، بر کنترل عواطف و خودکنترلی تأثیر معناداری دارد؛ و سطح معناداری آن (P<0.05) بود.

کلیدواژه ها:

اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری ، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر سیرجان ، خودکنترلی ، سازگاری اجتماعی ، کنترل عواطف.