علی فتاحی - استادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز تهران
سعید ایل بیگی - استادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند
مهین خیرخواه شستان - دانشجو دکترای بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز
نیلوفر نظامی - کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی کرج

مقدمه و هدف: تعادل در افراد کم توان ذهنی به دلیل ضعف در اجرای وظایف تعادلی از اهمیت بسیار بالاییبرخوردار است. به این منظور هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثر بخشی 8 هفته تمرینات طناب زنی بر تعادل ایستا وپویای پسران دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر می باشد.متدلوژی: پژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی می باشد. نمونه آماری شامل 20 نفر دانش آموز پسر عقب ماندهذهنی بود که بصورت تصادفی و مساوی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات طنابزنی تعادل ایستا و پویا به ترتیب به وسیله تست لک لک و تست تعدیل شده ستاره (Y) مورد سنجش قرار گرفتند.آزمودنی های گروه تجربی تمرینات طناب زنی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه انجام دادند وگروه کنترل در این مدت تمرینی انجام ندادند. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و همبسته در سطحمعنی داری (p>0/05) آنالیز شدند.نتایج: بر اساس یافته های پژوهش اختلاف معناداری در تعادل ایستا (P=0/19) و پویا در سطوح قدامی (P=0/03)،خلفی- داخلی (P=0/008)، خلفی- خارجی (P=0/017) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از تمریناتوجود دارد.نتیجه گیری: تمرینات طناب زنی استفاده شده در این تحقیق باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در دانش آموزانعقب مانده ذهنی سنین بین 11 تا 17 سال گردید.

کم توان ذهنی، تعادل ایستا، تعادل پویا، تمرینات طناب زنی