ارزیابی و مدلینگ شاخص های فرسایندگی باران با استفاده از تکنیک زمین آمار در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: استان گلستان)

امروزه فرسایش خاک بهعنوان یکی از مباحث مهم مدیریت حوزههای آبخیز در سطح ملی و جهانی مطرح می باشد. برآورد خطرکاهش خاک و توزیع فاصله ای آن یکی از عوامل کلیدی برای ارزیابی موفق فرسایش خاک است. تحقیق حاضر، با توجه بهماهیت مسئله و موضوع مورد بررسی، از نوع توصیفی - تحلیلی است و از نوع مطالعات کاربردی با تاکید بر روش های کمیاست. هدف پژوهش حاضر ارزیابی و مدلینگ شاخص های فرسایندگی باران با استفاده از با استفاده از تکنیک زمین آمار می باشد.در تحقیق حاضر فرسایندگی باران در حوضه های آبخیز استان گلستان از طریق مدل های (فورنیه (ciccacci, IAS، و بر اساسدوره آماری ۲۰ ساله( ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۵) ایستگاه های سازمان هواشناسی (سینوپتیک و آب منطقه ای) و مدلسازی و برآورد شدهاست. پس از محاسبه فاکتور فرسایندگی باران برای ایستگاه مورد نظر، با استفاده از از روش های دورنیابی روش عکس فاصله IDW درونیابی چند جمله ای جهانی GPI تابع شعاعی RBF درونیابی موضعی LPI کریجینگ نقشه شاخص های فرسایندگی باران منطقه مورد مطالعه ترسیم گردید و جهت انتخاب بهترین روش درونیابی از شاخص های آماری ریشه میانگین مربعات خطاRMS قدر مطلق خطا MAE استفاده گردید. نتایج نشان داد تابع شعاعی به عنوان بهترین روش در میان روش های مورد استفاده می تواند برای برآورد فرسایندگی باران مورد استفاده قرار گیرد. همچنین نتایج نشان داد که میزان قدرت فرسایندگیباران در نواحی مرکزی استان بخصوص حوضه آبخیزگرگانرود و شمالشرق حوضه با میانگین حداقل و حداکثر بارشسالانه (۲۱۶/۱ و ۷۷۶/۹) و چند نقطه در جنوب غرب حوضه با میانگین حداقل و حداکثر بارش سالانه (۲۰۵/۲ و ۷۵۱) بیشترین مقدار ضریب فرسایندگی باران را دارا هستند که چنین تغییراتی می تواند متاثر از الگوی توزیع بارندگی، شدت آن و خصوصیات توپوگرافی باشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش ، فرسایندگی باران ، زمین آمار ، استان گلستان