فضای یادگیری کودک اتیسمی بر اساس برداشت حسی از بافت و رنگ موجود در محیط

رابطه فرد و محیط بخش جدایی ناپذیر از تحقیقات معماری است. بررسی دقیق بین محیط ساخته شده و ویژگیهای آن شخصیت بصری، کیفیت فضایی، رنگ، بافت، هندسه و غیره با رفتار انسان میتواند منجر به توسعه بیشتر دستورالعملهای طراحی خاص و حساس شود. با استفاده از این راهبردهای مناسب، میتوان فضایی طراحی کرد که بهره وری بیشتر، کارآیی و آسایش را برای همه کاربران داشته باشد. اتیسم یکی از اختلالات رشد میباشد که در سه سال اول زندگی با اختلال در تعاملات اجتماعی، ارتباطات، و رفتارهای تکراری پدیدار میشود و در تمام طول زندگی فرد را درگیر میکند. با توجه به بررسیهای انجام شده، هنوز هیچ درمان قطعی برای این اختلال وجود ندارد. اما با روشهای درمانی نوین و راهبردهای مداخله ای به هنگام میتوان به آینده امیدوار شد. پس از انجام یک مطالعه شش ماهه در رابطه با کارآمدی مداخله های زود هنگام اتیسم، به این نتیجه رسیدند که مداخله هایی که در سنین دو سالگی تا پیش دبستانی ارائه شده اند به نتایج رشد و یادگیری معنادارتری رسیدهاند . دراین بین توجه به محیط، بافت و رنگ موجود در آن از عوامل تاثیرگذار در بهبود و افزایش برداشت حسی کودک اتیسمی از محیط میباشد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، معماری ، برداشت حسی ، رنگ ، ویژگیهای محیط.