بررسی اثرات مدیریت مطلوب شهری بر زیست پذیری شهرها (نمونه موردی منطقه 20 شهر تهران)

زیست پذیری شهری یکی از مبانی اساسی توسعه پایدار شهری است. رویکرد زیست پذیری را میتوان برآمده از افزایش آگاهی نسـبت به الگوهای ناپایدار زندگی شهری دانست که در درازمدت موجب کاهش توان منابع محیطی مـیشـود. تحقیـق حاضـر بـه سـنجش و ارزیابی زیست پذیری شهری و ابعادی که حکمروایی مطلوب شهری بر ان اثر گذار می باشد در محلات منطقه 20 شهر تهران پرداخته است. روش تحقیق توصیفی - پیمایشی با هدف کاربردی است و داده های موردنیاز تحقیق از طریق جمع آوری پرسشنامه ساکنان به دست امده است. تحلیل اطلاعات با استفاده از تحلیل آماری t تک نمونه ای و ازمون اماری کوپراس صورت گرفتـه اسـت کـه در بـین ابعاد 5 گانه مورد بررسی، بعد مدیریتی، بعد اجتماعی - فرهنگی به ترتیـب بـا اوزان 1 .78 و 2.81 دارای بـدترین و بهتـرین وضـعیت زیست پذیری در محله بوده اند. همچنین نتایج مدل کوپراس نشان داد در بین محلات منطقه 20، محله ابن بابویه با امتیــاز 0.0576 و محله سرتخت با امتیاز 0.476 به ترتیب بدترین و بهترین محلات منطقه 20 ازنظر شاخصهای زیسـت پـذیری بـر مبنـای مـدیریت مطلوب شهری بوده اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت مطلوب شهری ، زیست پذیری ، منطقه 20 شهر تهران