شاخص های طراحی فضاهای بازی با توجه به روانشناسی کودکان، در مدارس اجتماعی (دبستان)

آن چیزی که بقای جوامع و تمدنهای مختلف را سبب می گردد، وابسته به فرآیندی میباشد که در آن مجموعهای از ارزش ها، مهارتها و علوم از نسلی به نسل دیگر منتقل میگردد، که این فرایند را متخصصان "اجتماعی گشتن" مینامند که این سامانهای میباشد که رابطه انسان و جامعه تحت پوشش آن قرار دارد. اجتماعی گشتن باعث می شود که انسانهای جامعه روش مناسب ایفای نقشهای اجتماعی را فرابگیرند. مهمترین آیتمهای تاثیرگذار در جامعه پذیری کودکان و نوجوانان، خانواده، مدرسه و همسالان میباشند. با توجه به این موضوع که کودکان در خانواده مهارتهای اجتماعی را غیرمستقیم میآموزند؛ در کلیه مراکز آموزشی این مهارتها، اصولی و با ترفندهای روانشناسانه بایستی به کودکان و نوجوانان آموزش داده شود. امروزه آنچه پژوهشهای محققان کشورهای مختلف نشان میدهد، وجود نقش اساسی بازی در مهم ترین اهداف تربیتی مانند عقلانی، جسمی، اجتماعی، عاطفی و اخلاقی میباشد. بازی یکی از اساسی ترین ابزارها جهت کسب تجربه میباشد که ازین راه میتوانند به راه حلی درست و قاطع برای حل مشکلات خود برسند و برای رویارویی با مشکلات بزرگسالی نیز آمادگی پیدا کنند. میتوان اینچنین بیان نمود که بازی برای کودک مثل نفس کشیدن، حیاتی و از ضروریات رشد درست و کامل وی میباشد .برای تحقق اهداف ذکر شده، طرح مدرسه ی اجتماعی به عنوان الگویی که درآن زندگی اجتماعی، آموزش و مسائل فراغتی و تفریحی مثل بازی با یکدیگر ترکیب گشته و سبب جذابیت فضای آموزشی و ایجاد حس تعلق خاطر در دانش آموزان میگردد، ارائه می شود.مقصود نهایی این تحقیق، استحصال شاخصه های طراحی فضاهای بازی با توجه به روانشناسی کودکان، در مدارس اجتماعی (دبستان) به منظور رشد ارزشها و موازین فکری، اخلاقی، بهبود سلامت جسم و روح نسل آینده، ایجاد درک عمیق تر زندگی و همچنین آسانتر شدن شرایط کشف و تجربه در کودکان و نوجوانان میباشد.در این تحقیق به صورت ترکیبی از دو نوع کیفی و استدلال منطقی، در بستری از (روش) مطالعات کتابخانه ای استفاده گردیده است.

کلیدواژه ها:

مدرسه اجتماعی ، کودک ، تکامل فکری و جسمی ، بازی ، آسیبهای اجتماعی