طراحی پارک موزه سنگ بیرجند با رویکرد معماری زمینه گرا

هر سنگی قصهای دارد برآنیم تا این قصهها را معمارانه بنویسیم پیشینه سنگها نشان میدهد سنگ همیشه در خدمت انسان بوده است، انسان به موازات عصر شکار، هرگاه خواسته از سنگ ابزار ساخته و در امتداد یکجانشینی آن را در ساخت5 خانه، ساختمایه کرده و امروز هم به مددتکنولوژی مورد بهرهبرداری بیشتری قرار گرفته است.با توجه به اهمیت پارک ها هم از لحاظ افزایش نیازهای اجتماعی و زیست محیطی و زیبایی شناسانه و هم از بعد نقش عدالت اجتماعی و توسعه متعادل شهری در اقلیم خشک می طلبد که پارکها به شکل ویژه ای مورد توجه قرار گیرند و از سویی دیگر فراوانی معادن سنگ و سنگریزه های ثروت ساز در این استان همچنان احساس می شود. با توجه به موارد فوق پارک موزه سنگ می تواند دو عنصر زیبای طبیعت یعنی فضای سبز و سنگها را با انگیزه های مختلف تجمیع نماید و گوشه ای از کمبودهای توسعه ای خراسان جنوبی را رفع نماید. توجه به مصادیق زمینه منطقه هز مناظر گوناگون این فهم را ایجاد می کند که برای بناها و فضاهای موجود باید ویژگیهای فرهنگی و معماری بومی شهر از نظر فرم، ساختار، رنگ و فرهنگ در نظر گرفته شودو نگاه مطلق یک سویه بنا و یک فرم، باعث دور شدن از ویژگیهای معماری بومی شهر نشود. از این رو در طراحی معماری این پارک موزه توجه به زمینه برای خلق محیط مطلوبتر و همخوانی با بافت شهر و فرهنگ و ویژگیهای اجتماعی جامعه استفاده کننده از فضای پارک مورد نظر بوده است .پس از جمع آوری اطلاعات مشخص گردید بهترین رویکرد طراحی میتواند بر مبنای زمینه، بوم و منطقه گرایی باشد. دست ساخته های مردم این منطقه مانند گنبد، بازیهای بومی، خطوط توپوگرافی و خطوط سنگها و چین خوردگیها، تپه ماهورها، کرتهای دامنهای و سایر آثار فرهنگی طی مطالعه تبیین گردیدند.موضوع طراحی پارک موزه سنگ برای اولین بار در شهر بیرجند و در ایران می باشد که این پژوهش می تواند مورد استفاده معماران، شهرسازان، زمین شناسان، معدن کاران، تجار وبازرگانان، هنرمندان دانشجویان و دست اندرکاران حوزه های اقتصادی و شهری قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری منطقه گرا ، معماری ، طراحی ، پارک ، موزه ، سنگ ، بیرجند ، خراسان جنوبی