تعمیق و اعتقاد به حجاب و عفاف دانش آموزان

حفظ حجاب یکی از ارزش های دینی جامعه اسلامی می باشد و بر هر زن و مرد واجب است که برای خود حد و مرزی قائل باشند و با رعایت حدودی که دین و شرع برای مرد و زن مشخص کرده است، با هر پوششی درجامعه ظاهر نشوند. یکی از مشکلاتی که دانش آموزان در اکثر دبیرستان های شهرمان دارند، رعایت نکردن حجاب اسلامی می باشد. سی و پنج سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی می گذرد، اما هنوز برخیخانواده ها در دوران قبل از انقلاب زندگی می کنند. با تقلید از شبکه های ماهواره ای خود و فرزندانشان را شبیه الگوهای غربی کرده و فراموش کرده اند که مسلمان هستند و در کشوری اسلامی که ثمره خون هزاران شهید از جان گذشته می باشد، زندگی می کنند. آیا می شود سکوت کرد و چشم خود را بر واقعیت بست و در دیگر کار از کار گذشته و نمی توان جلوی این «پاسخ به برخی دل سوخته انقلابی گفت:»؟ جریان را گرفت خیر، این طور نیست. کار بسیار سخت است، اما می شود کارکرد. اگر اعتقاد قلبی داشته باشیم و اگر دلسوز نسل جوان کشور باشیم و اگر نخواهیم شرمنده شهدای عزیزمان شویم، می شود کاری کرد. چرا دانش آموزان نسبت به حفظ حجاب بی اهمیت هستند؟ موضوع حجاب را به عنوان یکی از برنامه های سالانه دبیرستان انتخاب کردم و در شورای مدرسه موضوع را مطرح کرده و از اعضای شورا خواستم به طور کاملا جدی و با تعمق به این موضوع پرداخته و با تمام توان در پیشبرد اهداف این برنامه، همکاری کنند. یکی از مصوبات جلسه شورای مدرسه، تشویق و اهداء جوایز در روز اول مهر به دانش آموزان چادری بود. ضمنا قبل از شروع سال تحصیلی در پروژه مهر در مورد حجاب و عفاف اقداماتی از جمله دیوار نویسی آیه های از قرآن احادیثی از ائمه – اطهار ع و کشیدن طرحی از آسیب اجتماعی ماهواره و ... صورت گرفته بود. صبح روز اول مهر، دچار استرس شدم که اگر یك دانش موز چادری هم نداشته باشیم، با جوایزی که تهیه کرده ام چه کنم؟ از خدا خواستم که کمکم کند تا در اجرای گام اول دلسرد نشوم. خوشبختانه شش نفر دانش آموز چادری داشتیم. در مراسم روز اول مهر از دانش آموزان چادری خواستم که به جایگاه بیایند و خودشان را معرفی کنند. بعد از اهدا جوایز، عکس یادگاری از دانش آموزان گرفتیم و بعد اسامی دانش آموزان چادری را در تابلوی اعلانات پرورشی، بخش حجاب و عفاف نصب کردیم. شور وشوق خاصی در چهره دانش آموزانی که هدیه گرفته بودند به چشم می خورد. بسته هدایای خود را باز می کردند و به هم نشان می دادند.