ارزیابی کارآمدی و اثربخشی به عنوان راهی برای تعیین تطبیق شرایط شغلی با آموزش های تحصیلی

يکي از نگراني ها و دغدغه هاي جدي نظام آموزشي به ويژه علوم پزشکي، مسئله عدم تحقق اهدافبرنامه آموزشي است. در عصر جديد هرروز دگرگوني هاي اساسي در مراکز آموزش عالي و دانشگاهي رويمي دهد و به همين دليل برنامه ريزان آموزشي بايد بکوشند شرايط مناسبي را جهت استفاده بهينه از منابعموجود فراهم سازند تا دانشجويان بتوانند دانش و مهارت لازم را براي حرفه آينده خود کسب کنند (کافمن و (همکاران، 1989).اساسي ترين قدم براي برنامه ريزي آموزشي، شناسايي و اولويت بندي نيازهاي آموزشي و به بيان ديگر،نيازسنجي است. اگر نيازسنجي مبتني بر واقعيت باشد، برنامه هاي آموزشي تنظي مشده بر مبناي اين نيازهاهم با واقعيت هماهنگ هستند و در رفع مشکلات مؤثر خواهند بود يکي از مهم ترين ارگان هاي مسئولايجاد چنين توانمندي هايي در افراد جامعه آموزش عالي است که بايد از طريق برنامه هاي درسي رشته هايمختلف در جهت تأمين اين نيازها گام بردارد. آموزش عالي بايد دانشجويان را براي پاسخگويي بهپيشرفت هاي اجتماعي، اقتصادي و تکنولوژيکي به سرعت در حال تغيير آماده کند (ويلهان و کارتر، 2001).