شناسایی ورتبه بندی موانع زیر ساختی نظام آموزشی کشور با استفاده از مدل تاپسیس

چنانکه واقفیم آموزش بهعنوان کارآمدترین ابزار قابل دسترس میتواند نقش مهم و راه گشایی را در ارتقای نگرش و شناختجامعه و حفظ سرمایه های ملی کشور داشته باشد . لذا پژوهشگران در مقاله حاضر با هدف ارتقاء و اعتلای نظام آموزشی کشوربا استفاده از روش بنچ مارکینگ مجموعه ای از فاکتورهای زیرساختی در توسعه و بهبود شرایط کنونی سیستم آموزشی شاملعدم آگاهی روانشناختی و توانایی ایجاد تعامل پایدار, ضریب هوشی دانش آموز, عدم تامین مالی آموزش دهنده, عملکردمتعهدانه و مسئولانه آموزش دهنده , پیگیری مسئولانه والدین با رویکرد پژوهش محور به جای اتکای صرف بر توانمندیآموزش دهنده و تاثیر محیط آموزشی به عنوان شاخص های تاثیر گذار و توانایی حل مساله در دانش آموز, ارتقای اعتمادبنفس و خودباوری در دانش آموز در راستای ایجاد فضای رقابتی و انگیزشی و تاثیر مطلوب ان بر والدین و فرزندان و شناخت وپرورش قوه خلاقیت و ابتکار در دانش اموز و در نهایت انزوا طلبی و درونگرایی دانش آموز و تاثیر آن بر فرایند آموزش، بهعنوان مولفه های تاثیر پذیر در سطح کیفی آموزش کشور را در نظر گرفته ودر قالب پرسشنامه طراحی نموده اند. سپس بابکارگیری روش دلفی،یک نمونه کاملا تصادفی شامل دویست کارشناس فعال در حوزه ی های آموزشی شامل موسساتزبان های خارجی و دانشگاه ها مورد سوال قرار گرفتند و امتیازات تعلق یافته به هر یک از این شاخص ها از سوی کارشناسانمربوطه، مبنای رتبه بندی آنها در مدل تاپسیس قرار گرفت.نتایج پژوهش حاکی از آن بود که تاثیر گذارترین عامل دراستاندارد سازی فرایند آموزش تعامل پایدار و موثر میان آموزش دهنده و آموزش گیرنده و کم اهمیت ترین پارامتر تامین مالیآموزش دهنده می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، رتبه بندی ، تعامل پایدار ، مدل تاپسیس