بررسی تطبیقی مراحل تربیت دینی فرزندان ازمنظر اندیشمندان اسلامی و غربی

تعلیم و تربیت و روانشناسی، به عنوان برجسته ترین گرایش های رایج در انسان شناسی، هیچ یک از دیگری بی نیاز نیست. تربیت دینی، به عنوان یکی از شاخص ترین قلمروهای تعلیم و تربیت ارزش ها، در اعتبار و روایی خود نه تنها از آموزه های دینی معتبر الهام می گیرد، بلکه وامدار اصول روان شناسی دین و روان شناسی ارزشها است. مجموعه دگرگونی هایی در فکر و عقیده فرد، به منظور ایجاد نوعی خاص از عمل و رفتار، که متکی بر ضوابط مذهب باشد، انجام می گیرد. در سایه این دگرگونی ها، اخلاق، عادات، آداب و رفتار و روابط فردی و اجتماعی شخص صورت مذهبی و دینی به خود می گیرد. این پژوهش بصورت تحلیل تطبیقی نگاشته شده است. از آنجایی که تربیت دینی و مذهبی انسان از دوران کودکی و حتی پیش از تولد آغاز می شود، توجه به تربیت دینی کودکان از جنبه های فردی، خانوادگی و اجتماعی امری مهم و ضروری است. این مقاله با مطالعه اسنادی به معرفی مراحل تربیت دینی، و چگونگی و اصول آن از منظر اسلام و غرب پرداخته است. از آنجایی که هدف همه پیامبران تربیت انسان بوده است، به اقوال و افعال اهل بیت در زمینه تربیت دینی کودکان پرداخته شده است. در اسلام درباره چگونگی و مراحل تربیت دینی (دوران جنینی، دوران نوزادی و شیرخواری، هفت سال اول و هفت سال دوم و...) آموزه های فراوانی گزارش شده که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین مراحل رشد دینی از منظر اندیشمندان غربی (پیاژه، گلدمن، کلبرگ و هارمز) بررسی و به شباهتهای بین نظرات اسلام و غرب پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، مراحل ، اندیشمندان غربی ، اسلام