حسن ذوالفقاری - استاد گروه جغرافیای دانشگاه رازی_کرمانشاه

آب و هوا و توریسم روابط محکم ناگسستنی و پیچیده ای با هم دارند این پیچیدگی درواقع به چندگانگی ماهیت آب و هوا و شیوه های پیچیده ترکیب متغیر ها مربوط می شود تلاشهای زیادی برای حل این مشکل از طرف اقلیم شناسان زیست اقلیم شناسان و زیست هواشناسان صورت گرفته و شاخصهای زیادی نیز برای تعیین روابط پیشنهاد شده است در گذشته این شاخصها اشکال ساده ای داشته و بیشتر براساس پارامترهای ساده اقلیمی استوار بودند دمای موثر دمای معادل، شاخص تنش حرارتی و یا شاخص اسایش حرارتی فقط نمونه هایی از این قبیل شاخصها محسوب میش وند که بیش از یک قرن است که برای ارزیابی شرایط آسایش حرارتی محیطهای سرپوشیده و آزاد از جمله مقاصد گردشگری مورد استفاده قرار می گیرند. مهمترین محدودیت این شاخصها نادیده گرفته شدن روابط ترمو فیزیولوژیک در آنها بوده است هم اکنون تعداد زیادی شاخص ترموفیزیولوژیک که از بیلان انرژی بدن انسان مشتق شده اند و جود دارد که از طرف محققان آب و هواشناسی توریسم برای بررسی و ارزیابی ویژگیهای اسایش حرارتی گردشگران مورد استفاده قرار میگیرند. شاخصهیا دما فیزیولوژیک نظر متوسط پیش بینی شده PMV و شاخص دمای معادل فیزیولوژیک PET دو نمونه از مهمترین این شاخصها می باشند که علیرغم وجود برخی محدودیت ها امروزه بطور گسترده در اهداف توریسم مورد استفاده قرار میگیرند.

آب و هواشناسی توریسم، شاخصهای ترکیبی، TCI، میکزکوفسکی