امیررضا حرمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی ، گرایش برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی شیوه های تامین مالی پروژه های توسعه شهری با تاکید بر بهره گیری از مشارکت عمومی وبخش خصوصی در پروژه های اجتماعی و شهری شهرداری تبریز تهیه و تدوین شده است . تعداد پرسشنامه های مورد قبولجمع آوری شده , متناسب با حجم نمونه به دست آمده از فرمول کوکران , 162 فقره بوده است. پرسشنامه های یادشده بهصورت تصادفی در دسترس میان مدیران و کارشناسان در شهرداری تبریز توزیع شده است. در این مطالعه 3 فرضیه مطرحگردید و همگی آنها اثبات شد . یافته های تحقیق نشان داد که منابع درآمدی و تامین مالی کنونی شهرداری تبریز به طورکلی ناپایدار است . به عبارتی شهرداری تبریز با روش ناپایدار کسب درآمد میکن . به خصوص در پروژه های اجتماعی وفرهنگی مربوط به شهر تبریز . بررسی های انجام شده حاکی از آن است که برای دستیابی به منابع پایدار درآمدی و تامینمالی برای شهرداری تبریز , بایستی از دریافت سهم مناسبی از مالیات دولتی , دریافت بهای خدمات,تامین مالی از طریقخصوصی سازی خدمات, دریافت انواع عوارض شهری , مالیات بر املاک و دارایی (عوارض نوسازی) استفاده کرد. همه اینروش های درآمدی و تامین مالی در شهرداری قابل بکارگیری و اجرا می باشند. بنابراین برخلاف مطالعات قبلی کهپایدارترین نوع درآمد را عوارض نوسازی و مالیات بر املاک (به عنوان اصلی ترین مالیات محلی برای تامین هزینه هایشهرداری) می دانسته اند , این پژوهش نشان می دهد که دریافت سهم مناسبی از مالیات های دولت در مخصوصا در قالبمالیات بر ارزش افزوده بریا شهر تبریز پایداری بیشتری نسبت به عوارض نوسازی دارد . از این جهت که در خال حاضر بهلحاظ موقعیت اقتصادی مردم و همگیری کرونا دریافت عوارض نوسازی از شهروندان تبریزی با مشکلاتی همراه است.مثلا قیمت ملک به درستی تعیین نشده و یا به لحاظ افزایش قیمت ملک به درستی در سامانه املاک درج نشده است و یابرخی از شهروندان از نظر اقتصادی قادر به پرداخت آن نمی باشند . گرچه در سایر کلانشهرهای دنیا مالیات بر املاک ودارایی پایدارترین نوع درآمد است.

تامین مالی، درآمدناپایدار و پایدار، پروژه های اجتماعی و شهری، مشارکت عمومی و خصوصی