ارزیابی جمعیت پذیری در شهرهای پیرامونی در راستای ساماندهی و تمرکززدایی از کلان شهر تهران (مورد مطالعه: شهر جدید هشتگرد)

با توجه به مهاجرت گسترده روستائیان و همچنین شهرهای کوچک و میانی به کلانشهرها، بالاخص تهران و همچنین با توجهبه کمبود مطالعات مربوط به عوامل بنیادی تأثیرگذار در عدم موفقیت اهداف پیشبینی شده اولیه شهر جدید هشتگرد، به منظورجذب سرریز بخشی از جمعیت کلانشهر تهران و رسیدن به اهداف تعیین شده درسال های آتی، این شهر می تواند نقش مهمیدر نظام سلسله مراتب شهری استان تهران، جذب جمعیت، اشتغال و موارد دیگر داشته باشند. لیکن در مورد موفقیت یا عدمموفقیت در اهداف جمعیتی آن و عوامل مؤثر بر جذب جمعیت، اظهارات متفاوتی وجود دارد. در چنین شرایطی بررسی عملکرداین شهر جدید در جذب جمعیت و رضایتمندی جمعیت ساکن از وضعیت موجود، ضروری بنظر می رسد . روش تحقیق در مطالعهحاضر، روش توصیفی- تحلیلی می باشد. گردآوری اطلاعات با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی و همچنین روش پیمایشیبا استفاده از ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. شاخص های پژوهش در 5 گروه طبقه بندی و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای شهرهای جدید تنها جذب جمعیت کافینیست. بلکه حفظ مهاجرین در این شهرها اهمیت فراوانی دارد. در این میان قصد و تمایل ماندگاری در شهر و میزان احساسرضایت از وضعیت موجود شهر جدید از فاکتورهای تأثیرگذار بر جذب جمعیت میباشد . شهر جدید هشنگرد نتوانسته بر اساساهداف اولیه پیشبینی شده جمعیتی به موفقیت چندانی دست یابد. همچنین میزان رضایتمندی از شاخص های مختلف در شهرجدید هشتگرد، نشان دهنده عدم رضایت از وضعیت موجود شهر می باشد.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، جمعیت پذیری ، رضایتمندی ، ، تمرکززدایی ، شهر جدید هشتگرد