مرجان کریمی - کارشناسی ارشد،مهندسی معماری و مدرس دانشگاه ازاد اسلامی، واحد هشتگرد
بهنام مظفری - دانشجوی کارشناسی،معماری و دانشکده فنی و حرفه ای مرودشت

معماری فضاهای شهری، بعنوان بخش مهمی از فضای کالبدی شهر، بایستی از یک سو تقویت کننده خاطراتجمعی ساکنین بوده و از سوی دیگر باعث بهبود تعاملات انسانی و تبادلات اجتماعی گردد. در گذشته مرکزمحله واجد چنین شرایطی بوده و به نحوی موثر ایجاد تعلق مینموده و هویت بخش بوده است. مرکز شهری،بعنوان نمونه ای توسعه یافته از یک مرکز محله، میتواند کارکردهای واقعی و کاربردی آنرا، برای تجمع هایشهری داشته باشد. مرکز شهری در این راستا باید دارای مولفههای ساختاری یک محیط پاسخده از قبیل:نفوذپذیری، گوناگونی، انعطاف پذیری، تناسبات بصری و... باشد. در این مقاله تلاش شده است به لزوم یکمرکز شهری سرزنده جهت بهبود بخشیدن به حس مکان و افزایش تعاملات انسانی ، اشاره گردد که در ابتدا،هدف از خلق چنینن مکانی مطرح میگردد و پس از اشاره به نکاتی درباره لزوم تحلیل کالبدی و کارکردیسایت به تبین مبانی نظری و اصول و روش طراحی پرداخته می شود.

مرکز شهری، حس مکان، تعاملات انسانی، محيط پاسخده، سرزنده گی