بهنوش وردیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، گیاهان دارویی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمدرضا طاطیان - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
پوریا بی پروا - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

خشکی یکی از مهم ترین تنش هاي محیطی است که کاهش تولید و عملکرد گیاه، خصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک را به دنبال دارد. هدف از پژوهش حا ضر بررسی تاثیر بسترهاي مختلف کشت بر میزان تولید گیاه همیشه بهار تحت تنش خشکی در دو دوره ي برگ دهی و گل دهی است. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در گل خانه با سه تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل سه نوع خاک حدواسط (ترکیب مقدار مساوي شن و رس)، خاک رسی (ترکیب 70 درصد رس و 30 درصد شن) و خاک شنی (ترکیب 70 در صد شن و 30 در صد ماسه) و سه سطح آبیاري شامل 30، 60 و 100 در صد ظرفیت زراعی بودند. براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، عملکرد تولید همیشه بهار می تواند تحت تأثیر تنش خشکی قرار گیرد. بیشترین عملکرد در هر دو دوره ي رشد مربوط به خاک رسی با آبیاري 60 درصد و خاک حدواسط با آبیاري 100 درصد ا ست. در هر دو دوره ي رشد در خاک رسی با افزایش تنش خشکی در ابتدا مقدار تولید افزایش می یابد اما با ادامه ي روند افزایشی تنش، تا حد 30 درصد ظرفیت زراعی عملکرد گیاه کاهش می یابد. در خاک حدواسط نیز با کاهش آبیاري از 100 درصد به 60 درصد ظرفیت زراعی، تفاوت معنی داری (در سطح 0/001 درصد) در میزان تولید ایجاد نشد؛ اما کاهش آبیاری تا حد 30 درصد تولید را کاهش داد. در خاک شنی مقدار تولید در دوره گل دهی در هر سه سطح تحت تاثیر تنش قرار نگرفت اما در زمان گل دهی مقدار تولید در سطح آبیاری 100 درصد بیشتر از سطوح دیگر بود.

همیشه بهار، تنش آبیاري، تولید، بسترهاي کشت، گیاهان دارویی