اثربخشی آموزش شادی سلیگمن بر خودکارآمدی در دانش آموزان دختر

هدف: هدف از این پژوهش تعيين ميزان اثربخشي آموزش شادی سليگمن بر خودكارآمدی دانش آموزان دختر دبيرستان بصيرت شهر محمودآباد در سال تحصيلي 99 - 98 بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمایشي با گروه آزمایش، گروه گواه، و طرح پيش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری دانش آموزان دبيرستان های شهر محمودآباد بود. پس از آزمون غربالگری مقياس خودكارآمدی در مورد 350 نفر، 40 دانش آموز كه كمترین نمره در خودكارآمدی داشتند به روش نمونه گيری در دسترس انتخاب و سپس در گروه آزمایش و گروه گواه هر گروه 20 نفر به صورت تصادفي جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودكارآمدی شرز و همكاران (1982) مداخله شادی سليگمن 6 جلسه 60 دقيقه طي دو هفته بود. داده ها با استفاده از روش آماری كوواریانس تحليل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری را به واسطه تأثير مداخله برنامه آموزشي سليگمن بين نمره های گروه آزمایش و گواه نشان داد. نتيجه گيری: با توجه به نتایج پژوهش مي توان از برنامه آموزش شادی سليگمن كه روشي مثبت و تأثيرگذار است جهت بالا بردن خودكارآمدی دانش آموزان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

شادی ، سليگمن ، خودكارآمدی