اختلالات یادگیری در دانش آموزان

تعاريف ناتوانی يادگيري با تغييرات متنوعی همراه بوده است اين امر ممكن است به خاطر ارزشيابی و بازنگري هاي متحد و در اين قلمرو و ماهيت علمی آن باشد. رشته هاي تخصصی متعددي به طور مثال پزشكی، روانشناسی، علوم تربيتی، زبان شناسی و عصب شناسی، هر کدام اصطلاحاتی را براي تبيين اين اختلال دخيل کرده اند. براي مثال علوم تربيتی عبارت ناتوانی يادگيري خاص را به کار می برد، روانشناسی از مقولات همچون اختلالات ادراکی، رفتارهاي فزون کنشی، نقص توجه و زبان شناسی از عبارات ناگويی اکتسابی، نارساخوانی و پزشكی و عصب شناسی از موارد ضربه مغزي، نارساکنش وري قليل مغز، صدمه يا آسيب مغزي استفاده می کنند. «ناتوانی يادگيري بخصوص، يعنی اختلالی در يك يا چند فرايند روانی پايه که به درك يا استفاده از زبان شفاهی يا کتبی مربوط می شود و می تواند به شكل عدم توانايی کامل در گوش کردن، فكر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن، يا انجام محاسبات رياضی ظاهر شود. اين اصطلاح شرايطی چون معلوليت هاي ادراکی، آسيب ديدگی هاي مغزي، نقص جزئی در کار مغز، ديس لكسی يا نارساخوانی و آفازياي رشدي را در بر می گيرد.» (جرالد و مگ لافلاين، منشی طوسی، 1376)

کلیدواژه ها:

آسيب هاي عنصري و فرايندي ، اختلالات رفتاري و يادگيري ، آسيب شناسی