مطالعه عددی تاثیرات اندرکنش سازه-خاک-سازه بر ضریب بزرگنمایی تغییرمکان و اصلاح آن برای قاب خمشی فولادی ویژه

در مقاله حاضر روش جدیدی به عنوان روش حرارتی به منظور بهسازی اتصالات قاب خمشی فولادی بررسی شده است. در روش حرارتی به آنیل کردن فولاد در ناحیه نزدیک به بر ستون مبادرت میشود. به این ترتیب انتظار میرود مفصل پلاستیک به ناحیه‌ای به فاصله 0.5d تا 1.5d (d عمق تیر) در تیر انتقال یابد. روش انجام تحقیق بدین گونه است که ابتدا اتصالی که مدل آزمایشگاهی آن در دسترس است در نرم افزار اجزای محدود مدلسازی میشود و پس از صحت سنجی و اطمینان از دقت مدل اجزای محدود، به استفاده از روش حرارتی در حوزه بهسازی مبادرت میشود. نمونه‌ها با فرض عدم اطمینان از کیفیت جوش در نظر گرفته شده‌اند به این ترتیب که نقصی در جوش که شامل مقاومت کمتر در بال پایین است قرار داده شده است. علت این امر این است که عموماً کیفیت جوش در بال بالا به دلیل کنترل راحت‌تر بیشتر میباشد. سپس با استفاده از روشهای تضعیفی این اتصال بهسازی شده است. این روشها شامل کاهش مقطع بال پایین، حرارت بال پایین، کاهش مقطع جان در ناحیه نزدیک بال و یک روش ترکیبی بوده است.نتایج مدلسازی نشان دادند که روش کاهش مقطع منجر به کمانش خارج از صفحه شده و علی رغم اقناع شرط شکلپذیری آیین‌نامه، روش مناسبی برای بهسازی اتصالات نیست. روش حرارتی عملکرد مناسبی را تا حدود 5 درصد رادیان به وجود می‌اورد. استفاده از لچکی به تعداد 1 یا 2 در بال پایین به انتقال مفصل پلاستیک کمک می‌نماید اما به کمانش خارج از صفحه در این حالت باید توجه ویژه نمود.

کلیدواژه ها:

اندرکنش سازه-خاک-سازه ، اندرکنش خاک-سازه ، ضریب بزرگنمایی تغییرمکان ، دریفت سازه ، طبقه نرم