تأثیر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی فسفاتی و روی بر عملکرد، غلظت عناصر غذایی و نسبت مولی اسید فیتیک به روی دردانه دو رقم لوبیا چیتی

به‌­منظور بررسی تأثیر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی فسفاتی و روی بر عملکرد، غلظت عناصر غذایی و نسبت مولی اسید فیتیک به روی(PA/Zn) در دو رقم لوبیا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان کیار استان چهارمحال و بختیاری اجرا شدفاکتور­های این تحقیق شامل دو رقم لوبیا چیتی (تلاش و صدری)، چهار سطح فسفر (P0: شاهد، P1: مصرف سوپر­فسفات تریپل بر اساس آزمون خاک، P2: مصرف کود زیستی فسفاتی و سوپر فسفات تریپل به میزان 50 درصد توصیه بر اساس آزمون خاک و P3: مصرف کود زیستی فسفاتی) و سه سطح روی (Zn0: شاهد، Zn1:مصرف 50 کیلوگرم در هکتار سولفات روی وZn2 : مصرف کود زیستی روی بود .نتایج نشان داد بین دو رقم مورد آزمایش، تفاوت معنی­داری (01/0P < و 05/0P <)در صفات مورد مطالعه به غیر از نسبت مولی PA/Zn وجودداشت. تیمار فسفر باعث ایجاد تفاوت معنی­داری (01/0P <)در صفات مورد بررسی به جز غلظت آهن شد، کود زیستی فسفاتی (P2) باعث افزایش عملکرد (18 درصد)، غلظت نیتروژن (18 درصد)، فسفر (46 درصد)، پتاسیم (26 درصد)، آهن (13 درصد)، روی (35 درصد) و کاهش نسبت مولی PA/Zn (11 درصد) گردید. مصرف روی بر عملکرد دانه، غلظت پتاسیم و روی (01/0P <) و غلظت نیتروژن و آهن (05/0P <) معنی­دار شد، لیکن بر دیگر صفات تأثیر معنی­داری نداشت. یشترین میزان صفات مورد بررسی و غنی­سازی روی از تیمارهای Zn1 و Zn2 به­دست آمد. با افزایش غلظت روی، نسبت مولی PA/Zn کاهش پیدا کرد. اثر متقابل تیمارهای فسفری و روی فقط بر غلظت پتاسیم دانه، معنی‌دار گردید(05/0P <). کودهای زیستی مورد استفاده با افزایش جذب فسفر و دیگر عناصر غذایی، باعث افزایش عملکرد و کاهش نسبت مولی PA/Zn در دو رقم لوبیا چیتی شدند. همچنین به کمک کودهای زیستی فسفاتی می­توان 50 درصد در مصرف کودهای فسفاتی صرفه­جوئی نمود.