راهبردهای بلندمدت توسعه بخش صنعت و معدن از منظر آمایش سرزمین

در تدوین راهبردهای بلندمدت توسعه بخش صنعت و معدن از منظر آمایش سرزمین، توجه به برخی ملاحظات حائز اهمیت است. اجرای این راهبردها نیازمند هماهنگی با سایر وزارتخانهها و ارکان دولتی و حکومتی است و لذا اقدامات و سیاست‌های آنها نیز بر این بخش تاثیرگذار خواهد بود. در واقع، راهبردها و سیاست‌های اقتصادی مختلف (اعم از بانکی، ارزی و مالی) که توسط وزارت اقتصاد اتخاذ میشود بر بخش صنعت و معدن نیز موثر است. بدین‌روی تعامل‌بخشی میان دستگاه‌‌های مختلف نیازمند عزم جمعی بوده و در شرایط عدم تحقق، راهبردهای تدوین‌شده از ضمانت اجرا برخوردار نخواهد بود. بسیاری از راهبردهای مطرح شده در اسناد بالادستی مانند برنامههای پنجساله، سیاست‌های کلی و برخی از قوانین یا به‌صورت مستقیم مرتبط با بخش صنعت و معدن هستند، یا قابلیت تسری به این بخش را دارند. پرسش مهم و اساسی این است که با برخورداری از چنین راهبردهایی، آیا نیازی به تدوین راهبردهای جدید وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت، این راهبردها در صورتی می‌توانند موثر شناخته شوند که اولا از مجموعه‌ای جامع و مانع از آن الزامات بهره‌مند باشند و ثانیا جهت‌گیری مشخصی را به‌سمت اولویت‌های تخصیص منابع در بخش صنعت پیگیری کنند. ضمن اینکه، مشکل ضمانت اجرای ناکافی در رابطه با الزامات موضوع اسناد بالادستی بواسطه جامع‌نگری اتخاذ شده در این راهبردها باید به حداقل برسد.

کلیدواژه ها:

آمایش - سرزمین