طراحی الگوی سرمایه فکری فرهنگ محور در دانشگاه‌ها ی ایران

سرمایه فکری، دانش، تجربه و اطلاعاتی است که در سازمان وجود دارد تا بتوان ارزش را خلق کرد و به‌عنوان داراییهای ناملموس و منابع موجود در سازمان تعریف می‌شود که می‌تواند به محصولات، خدمات و فرایندها انتقال داده شود تا فرهنگ بهبود یافته و ارزش خلق شود. این مقاله ابعاد و شاخصهای اصلی در فرهنگ سرمایه فکری در دانشگاه­های ایران را شناسایی، و سپس با استفاده از الگوسازی ساختاری تفسیری تحلیل کرده است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی، و از جنبه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع پیمایشی است. ابتدا ابعاد و شاخصهای فرهنگ سرمایه فکری براساس تحلیل محتوایی و مقایسه‌ای پژوهشهای مرتبط و سپس با اتکا به­نظر گروه کانونی هشت نفره در بخش کیفی و 25 خبره در بخش کمّی که همگی خبرگان از استادان و متخصصان دانشگاهی در زمینه سرمایه فکری بودند با بهره­گیری از روش ISM روابط ابعاد سرمایه فکری فرهنگ­محور، شامل سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه­ای و شاخصهای سرمایه فکری فرهنگ­محور در دانشگاه تعیین، و به‌صورت یکپارچه تحلیل شده است. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی شامل مقالات معتبر علمی مرتبط و در بخش کمّی نیز متخصصان آشنا به سرمایه فکری است. در نهایت با استفاده از تحلیل میک مک هویت معیارها با توجه به اثرگذاری آنها مشخص شد. نتایج تحلیل داده­ها با کمک نرم­افزار ISM متلب نشان داد که مدیران اخلاق­مدار و دانشجویان آَشنا به فرهنگ ایرانی ـ اسلامی از متغیرهای مستقل این پژوهش هستند و بقیه متغیرها نیز از نوع متغیرهای رابط و از وابستگی و هدایت­پذیری زیادی برخوردار هستند. در واقع برای ایجاد تغییر در وضعیت سرمایه فکری فرهنگ­محور دانشگاه باید در این متغیرها تغییر ایجاد کرد.

کلیدواژه ها:

الگوی سرمایه فکری ، دانشگاه و فرهنگ محوری ، فرهنگ و دانشگاه های ایران