تأثیر تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی در دانش‌آموزان

زمینه و هدف: وابستگی به مواد مخدر عامل بروز بسیاری از مشکلات فردی خانوادگی و اجتماعی دانش‌آموزان است. تأثیرات روحی، روانی، اخلاقی و اجتماعی زیادی بر افراد و خانواده دارد و منجر به رفتارهای آسیب‌زا و بر هم زدن انتظام اجتماعی جامعه می‌شود. هدف این تحقیق بررسی تأثیر تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی در دانش‌آموزان دبیرستان شهر مشهد مقدس است. روش‌: روش تحقیق، توصیفی و پیمایشی و جامعه آماری کارکنان دبیرستان‌های مشهد مقدس به تعداد 2600 نفر است که در این میان 331 نفر به روش تصادفی طبقه‌ای و خوشه‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری یافته‌ها پرسش‌نامه ‌است و برای تجزیه و تحلیل یافته‌ها از جدول فراوانی، میانگین، انحراف معیار در آمار استنباطی از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن متغیرها و آزمون‌ ناپارامتری «تی یک نمونه‌ای» و آزمون رتبه‌بندی فریدمن استفاده شد. یافته‌ها و نتایج: براساس آزمون «تی یک نمونه‌ای» سطح معناداری علامت معادل 0001/0 است. بنابراین در سطح 05/0، فرض صفر یعنی بی‌تأثیری تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی رد و فرض یک یعنی تأثیر تعامل پلیس و آموزش و پرورش بر ارتقای نظم اجتماعی از طریق پیشگیری از اعتیاد دانش‌آموزان مورد تأیید قرار گرفت. با استفاده از آزمون فریدمن تأثیر تعامل آموزشی در درجه اول و تعامل‌های اطلاعاتی و فرهنگی پلیس و آموزش و پرورش بر پیشگیری از مصرف مواد اعتیادآور صنعتی توسط دانش‌آموزان دبیرستان‌های مشهد مقدس در رتبه‌های دوم و سوم بود

کلیدواژه ها:

تعامل ، مواد اعتیادآور صنعتی ، پیشگیری ، آموزش و پرورش ، پلیس ، دانش‌آموز