ارزیابی فاصله‌ی روایی در رمان "فرانکشتاین فی بغداد" احمد سعداوی

ژرار ژنت با بررسی ساختار روایت، آن را به عنوان یک گفتمان در علم روایت شناسی معرفی می‌کند. در این گفتمان، زمان، وجه و لحن نقش اساسی در تبیین رابطة بین روایت و داستان را بر عهده دارند. فاصله به عنوان تابعی از وجه، نسبت نشان دادن به گفتن را آشکار می‌نماید و نمایانگر فاصلة بین دو سطح داستان و روایت است، چرا که داستان نقل رخدادها است درحالی که روایت به نحوة بیان رخدادها اهتمام می‌ورزد. رمان "فرانکشتاین فی بغداد" احمد سعداوی از طریق شکل روایت و گفتار در صدد کاهش مسافت بین روایت و داستان بر می‌آید پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تحلیل مواردی می‌پردازد که فاصلة بین روایت و داستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. استفاده از توصیف و نمایش و بهره‌مندی متن از گفتار مستقیم و غیر مستقیم آزاد منجر به کاهش فاصله بین روایت و داستان می‌گردد و همین امر مانع از انفعال مخاطب در مقابل متن می‌شود. این رمان که یکی از رمان‌های مطرح جهان عرب است، از طریق گفتار درونی شخصیت‌ها که گفتار غیر مستقیم آزاد می‌باشد و نیز ازطریق حرکت عمودی در رمان، باعث ایجاد عمق در شخصیت‌ها و روند رمان می‌گردد و فاصلة بین روایت و داستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

کلیدواژه ها:

فرانکشتاین فی بغداد ، احمد سعداوی ، فاصله ، شکل روایت ، انواع گفتار