عیّاری و شاطری، در سندی بسیار کُهَن
محل انتشار: فصلنامه جستارهای نوین ادبی، دوره: 51، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 216
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLSS-51-1_001
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1400
چکیده مقاله:
نثرالدرّ نام کتاب مهمی است از ابوسعد منصوربن حسین آبی که در دهه آغازین سدۀ پنجم هجری نوشته شده است. این کتاب، نوعی سفینه یا آنتولوژی است مشتمل بر هفت فصل در مورد مسائل مختلف که به کار همه صنوف، اعم از دبیران و خطیبان و شاعران و ندیمان و حتی و شاهان و رعایا میآید. فصلِ سوم کتاب، دوازده باب دارد که هر بابی به منزلۀ گزیدهای است از سخنان و حکایات و نوادرِ مربوط به یکی از مشاهیر یا گروهی از طبقات ویژه. نویسنده در باب دوازدهم، از فصل سوم کتاب، به کلام شاطران (شُطّار) میپردازد. این بحث چون تا به حال مورد توجه کسی قرارنگرفته به عنوان یکی از اسناد مهم فتوت قبل از سده هفتم که متون عیاری و فتوت نامه ها زیاد میشود، حائز اهمیت است؛ ازاین رو ترجمۀ آن در ذیل این مقاله آورده میشود. در پایان هم بر اساس همین متن، ویژگیهای عمدۀ عیاران و عیاری که اساساً با رنگ و بوی ایرانی و با خلق و خوی متفاوت و عادت شکن بوده اند، به عنوان نتیجه فهرست شده است.
نویسندگان
محمدرضا شفیعی کدکنی
دانشگاه تهران