بررسی همکرد «دادن» در ساخت نویافته‌ای از فعل مرکب در کهن ترین ترجمة تورات
محل انتشار: فصلنامه جستارهای نوین ادبی، دوره: 50، شماره: 3
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 243
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLSS-50-3_006
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1400
چکیده مقاله:
«زبان‌شناسی تاریخی» یکی از شاخه‌های علم زبان‌شناسی است که به بررسی سیر تحول زبان می‌پردازد و به این منظور اسناد و مدارک به‌جامانده از زبان را مطالعه میکند. بخش بزرگ و ارزشمندی از اسناد و مدارک زبان فارسی را نسخ خطی تشکیل می‌دهد و «ترجمة فارسی تورات» (5187 مجلس) یکی از نسخه‌های قابل توجه و کارآمد در این حوزه و به لحاظ ویژگی‌های زبانی، سرشار از نکته‌های بکر و بدیع است. کاربرد همکرد «دادن» در ساخت خاصی از فعل مرکب، یکی از این نکته‌هاست که این نوشتار به آن پرداخته است. در ترجمة کهن تورات، همکرد «دادن» با باری از معنای دستور، تحکم و اجبار، در ترکیب با یک مصدر لازم یا متعدی، فعل مرکبی می‌سازد که معادل امروزین آن را می‌توان در قالب ساخت‌های سببی و با استفاده از ساختمان جملات مرکب وابسته با فراکرد پیرو مقصدی ساخت. با بررسی کاربرد همکرد «دادن» در این ترجمه روشن می‌شود که در گذشته این همکرد هم‌معنا با افعال سببی دستور دادن، باعث شدن و مجبور کردن نیز به کار می‌رفته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه قیومیان محمدی
دانشگاه اصفهان
محسن محمدی فشارکی
دانشگاه اصفهان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :