ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخی شاخص‌های آنتروپومتریک و مرتبط با سلامتی و عملکرد جسمانی در دانشجویان پسر و دختر فعال و غیرفعال

، هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخی شاخص‌های مرتبط با سلامتی و عملکرد جسمانی در دانشجویان پسر و دختر فعال و غیرفعال بود. تعداد 98 زن و 120 مرد دانشجوی فعال و غیرفعال (سن: 22-18 سال؛ شاخص توده بدنی: 27-22 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ویژگی‌های آنتروپومتری شامل طول انگشت دوم و چهارم، دور کمر، دور شکم و درصد چربی و شاخص‌های عملکردی شامل استقامت عضلات بالاتنه (آزمون بارفیکس)، آمادگی قلبی-عروقی (دو 1600 متر)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، توان انفجاری پایین تنه (آزمون پرش سارجنت) و استقامت عضلات پایین تنه (پرش زیگزاگ) اندازه‌گیری شد. صرفنظر از وضعیت تمرینی و جنسیت، همبستگی منفی و معنی‌داری بین عملکرد دو 1600 متر مردان و عملکرد دو 800 متر زنان با نسبت انگشت دو به چهار مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که همبستگی منفی و معنی‌داری بین عملکرد آزمون‌های استقامت بالاتنه و پایین تنه با نسبت انگشت دو به چهار وجود دارد. با این حال، همبستگی منفی و ضعیفی بین نسبت انگشت دو به چهار با دور شکم و دور لگن وجود دارد. بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می‌رسد نسبت انگشت دوم به چهارم می‌تواند نشانگر مناسبی برای شناسایی عملکرد ورزشی بر اساس ویژگی‌های آنتروپومتریک است .

کلیدواژه ها:

نسبت انگشت دوم به چهارم ، عملکرد جسمانی ، دانشجویان ، فعال ، غیرفعال