مروری بر تأثیر پوشش های شناور بر کاهش تبخیر از مخازن روباز ذخیره آب

با توجه به افزایش جمعیت ایران و محدود شدن دسترسی به منابع آب مناسب، تغییرات اقلیمی و گرم شدن فلات ایران می تواند سبب اعمال فشار مضاعف بر محیط زیست و منابع آبی کشور شوند میزان تبخیر از مخازن پشت سدهای کشور به طور میانگین 10 درصد از حجم کل مخزن سد است که حدود 4/8 میلیارد متر مکعب در براورد می شود. از جمله راهکارهای مهم در بحث منابع آب روباز، کاهش تلفات تبخیر از این سطوح است. کنترل تبخیر از سطح آب با روش های مختلف، راه حل مهمی در حفاظت از آب است و در بسیاری از موارد از جمع آوری و ذخیره همان مقدار اب از منابع دیگر اقتصادی تر است. تاکنون راه کارهای مختلفی جهت کاهش میزان تبخیر ارائه گردیده است. در پژوهش حاضر که هدف ان بررسی پژوهش های انجام شده در جهت کاهش تبخیر در دانشگاه صنعتی اصفهان می باشد. عملکرد استفاده از 1- پوشش های پلی اتیلن، پلی استایرن و پلی استایرن با روکش آلومینیومی، 2- توپ های بتنی سبک، 3- پوشش نانو کامپوزیت پلی اتیلن /اکسید روی و 4- گیاهان آبزی عدسک آبی و آزولا بررسی شد. به طور کلی، با توجه به نتایج می توان اظهار داشت، با وجود عملکرد بالا و مناسب همه ی پوشش ها، استفاده از توپ های بتنی سبک و ساختی پوشش نانو کامپوزیت پلی اتیلن/ اکسید روی به شکل توپ های شناور به دلیل ویژگی ضد تخریب پذیری نوری، ضد باکتری و ضدجلبک بودن و نیز عدم تأثیر سوء روی پارامترهای کیفی آب می تواند موردتوجه قرار گیرد. درمقیاس کوچک تر و استخرهای ذخیره آب کشاورزی، گیاهان آبزی عدسک آبی و آزولا که در دسترس و بسیار ارزان نیز می باشند، گزینه های مناسبی برای کاهش تبخیر و نیز تصفیه آب به حساب می آیند.

کلیدواژه ها:

کاهش تبخیر ، سطح آب ، پوشش های شناور ، روش زیستی