مروری بر کاربردهای پپتید گلیسیدیل- هیستیدیل- لیزین در مهندسی پزشکی

توالی های پپتیدی در بیشتر فرآیندهای فیزیولوژیکی بدن شامل، فاکتورهای رشد، عوامل انتقال دهنده عصبی، هورمون ها و آنتی بیوتیک ها نقشی کلیدی دارند این ماده در زمینه های زیست شناسی سلولی، ایمنی شناسی، مغز و اعصاب، داروسازی و مواد آرایشی حائز اهمیت است. یکی از این پپتیدها توالی گلیسیدیل- هیستیدیل- لیزین است که در پلاسما، بزاق دهان و ادرار وجود داشته و میزان آن با افزایش سن کاهش می یابد. این ماده شگفت انگیز باعث تهییج و تسهیل کلاژن، گلیکوزآمینوگلیکان، درماتان سولفات و کندرویتین سولفات توسط سلول ها می شود. این ماده همچنین فعالیت متالوپروتئینازها و بازدارنده های آنها را تعدیل می کند این کوچک مولکول سلول های ایمنی واندوتلیال را به مکان مخم فراخوانی کرده و فرآیند ترمیم مخم را سرع می بخشد آزمایشات درون تنی در موش، موش صحرایی، و خوکچه هندی اثر ای ماده در تسهیل فرآیند ترمیم زخم را به خوبی تایید کرده اند در ای پژوهش گوشه ای از قابلیت های شگفت انگیز گلیسیدیل- هیستیدیل- لیزین با تمرکز بر ترمیم زخم ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

پپتید ، مهندسی بافت ، ترمیم زخم ، سنتز کلاژن