بررسی نوآوری های بازداشت موقت در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

هدف پژوهش حاضر بررسی نوآوریهای بازداشت موقت در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 می باشد. روشپژوهش در این مطالعه از نوع توصیفی و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد. بازداشت متهم مهمترین تامینکیفری است که اعمال آن تحت ضوابط و شرایط خاصی در اختیار قاضی است. این نوع تامین وسیله ای ضروری در رسیدگیبه امور کیفری است، ولی استفاده بیرویه و بدون رعایت ضوابط قانونی از آن اقدامی مضر برای منافع عمومی و آزادی هایفردی است. قانون آئین دادرسی کیفری جدید (مصوب 1392) در رابط با صدور قرار بازداشت موقت تغییراتی کرده، از جملهاضافه کردن جهاتی به جهات اعمال موارد صدور قرار بازداشت و لغو جهاتی دیگر، رفع ابهامات موجود در قانون سابق با بهکار بردن صریح عبارت جایز بودن قرار بازداشت حذف موارد بازداشت اجباری، در نظر گرفتن جبران خسارت از متهمانبیگناه و … همه و همه در جهت حفظ هر چه بیشتر حقوق دفاعی و آزادی های متهم است. امروزه تقریبا در تمامی اسنادیکه در آنها راجع به این قرار سخن رفته است به اینكه بازداشت موقت باید معقول باشد و به صورت قاعده کلی در نیایدتاکید گشته پس قانونگذاران کشورهای مختلف نیز باید در راستای همنوایی با این اسناد با احصاء موارد بازداشت موقتدست قضاوت را از صدور آزادانه این قرار کوتاه کرد. آئین دادرسی کیفری جدید با ایجاد نوآوری هایی در زمینه حقوق دفاعیمتهم بستر مناسبی برای رعایت حقوق وی فرآهم آورده و منشاء تحول در این زمینه می باشد، در پژوهش پیش رو محققتلاش کرده تا با بررسی قانون جدید در رابطه با قرار بازداشت این تحولات را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

بازداشت موقت ، قرار ، تأمین ، آیین دادرسی کیفری 1392