احکام و آثار ابراء در حقوق ایران و فقه امامیه
- سال انتشار: 1399
- محل انتشار: سومین کنفرانس ملی و دومین کنفرانس بین المللی حقوق و علوم سیاسی
- کد COI اختصاصی: ISCV03_029
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 621
نویسندگان
دکترای حقوق، عضو هیات علمی گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی
کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی
کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی
کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی
چکیده
در این مقاله به بررسی احکام و آثار ابرا در حقوق ایران و فقه امامیه پرداخته شده است. ابرا از از اسباب سقوط تعهداتمحسوب می شودکه نتیجه آن برائت ذمه مدیون می باشد و این نتیجه به اعتباری حاصل اسقاط دین از طرف داین و بهمفهومی دیگر محصول تملیک دین به مدیون می باشد. ماده 289 قانون مدنی ابراء را صرف نظر کردن داین از حق خود بهصورت اختیاری تعریف کرده است و آن را اسقاط دین از طرف داین می داند. اغلب فقهای امامیه ابراء را ایقاع دانسته اندکه نیازی به قبول ندارد. اکثر حقوقدانان نیز بر این باورند که ابراء مانند اعراض، نوعی عمل حقوقی یک طرفه و ایقاع است.بنابراین نیازی به اراده مدیون ندارد و با اراده دائن به تنهایی تحقق میپذیرد و حتی رد ابراء از جانب مدیون، لطمه ای بهاعتبار آن نمی زند. آثار اصلی حقوقی ابراء عبارت از؛ سقوط طلب و انحلال تضمین های طلب، می باشد. اثر اصلی ابراء،سقوط طلب و برائت مدیون است. این سقوط، برحسب اراده طلبکار، ممکن است ناظر به تمام یا بخشی از طلب باشد. زیرا،ابراء احسان است نه داد وستد، پس تبعیض در آن زیانی به بدهکار نمی رساند. ابراء سقوط طلب پرداخت نشده است؛همانند وفای به عهد طلب را از بین می برد ولی نباید آن را نوعی پرداخت یا در حکم آن انگاشت. براساس انحلال تضمینهای طلب نیز طبیعی است که سقوط طلب انحلال تضمین های آن را هم به دنبال خواهد داشت. این مقاله با استفاده ازروش تحقیق کتابخانه ای انجام یافته است.کلیدواژه ها
ابراء، سقوط تعهد، سقوط دِین، سقوط طلب، ایقاع، فقه، حقوقمقالات مرتبط جدید
- ماهیت مهریه از دیدگاه اسلام
- واکاوی و بررسی حکم ربا و حیله های فرار از ربا
- بررسی تطبیقی حریم خصوصی خانواده در فقه و حقوق ایران و حقوق بین الملل
- بررسی حدود و ثغور وقف امامیه بر سایر فرق و ادیان
- تببین و تشریح پدیده ربوی بودن معاملات و شروط مندرج در آن با بررسی موردی قرارداد مشارکت مدنی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.