بوم گردی در سیاست توریسم،بررسی موردی اقامتگاه های سنتی اصفهان

گردشگری یکی از ابزارهای مهم توسعه در جهان شناخته شده است. بسیاری از کشورهای جهان در سیاستها و برنامه های کشورشان، به گردشگری به عنوان ابزاری مؤثر برای ادامه روند توسعه سیاسی، فرهنگی و اقتصادی توجه خاصی مبذول میکنند.هدف مقاله پیش رو بررسی نقش بوم گردی و خانه های سنتی ایران در صنصت گردش گری و توریسم در ایران است. برای این پژوهش استان اصفهان به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. برای بررسی موضوع فوق از نظریه حمکرانی مطلوب استفاده شده است.این نظریه یکی از نظریات علوم سیاسی و اقتصادی است. یکی از مولفه های حکمرانی مطلوب افزایش درآمد با استفاده از صنعت توریسم و گردش گری است.ایران با توجه به معماری قدیمی و فراوانی خانه های سنتی می تواند درآمد خوبی از بوم گردی در توریسم و گردش گری کسب کند.بر اساس یافته های این پژوهش اصفهان دارای بیشترین تعداد خانه های مستعد بوم گردی می تواند با سرمایه گذاری در تجهیز بافت های سنتی به تولد در آمد چند برابری در صنعت گردش گری برسد.

کلیدواژه ها:

بوم گردی ، اصفهان ، حکمرانی مطلوب ، سیاست توریسم