بررسی ارتباط بین عفونت، افزایش غلظت سیتوکین ها، فعال سازی سیستم ایمنی مادر در دوران بارداری و خطر ابتلا به طیفی از اختلالات روان پریشی، اسکیزوفرنی، اوتیسم و افسردگی در کودکان

فعل وانفعالات پیچیده بین سیستم ایمنی بدن و مغز ممکن است پیامدهای مهم استیولوژیک و درمانی برای اختلالات مغز عصبی-روانی داشته باشد. عفونت حاملگی به طور فزایندهای به دلیل درگیری آن به عنوان مکانیزم ایجادکننده در برخی از ناهنجاریهای رشد مغزی و سهم آن در پاتوژنز آسیب شناسی های روانی بعد از زندگی شناخته میشود. عفونت مادر یک عامل خطر برای اختلال روان پریشی (PE)، طیف اوتیسم (ASD)، اسکیزوفرنی (SSD) و علائم افسردگی در کودکی، نوجوانی و اوایل بزرگسالی است. لذا عفونت قبل از تولد با ناهنجاریهای ساختاری و عملکردی مغز در ارتباط است و ممکن است از طریق تأثیر مستقیم بر رشد عصبی و رفتارهای عصبی، این اختلالات را افزایش دهد. عفونتهای مختلف ممکن است از طریق یک پاسخ ایمنی پیش التهابی تأثیر خود را اعمال کنند. درواقع، مدلسازی این عامل خطر را میتوان از طریق فعالسازی سیستم ایمنی مادر (MIA) شناسایی نمود. اگرچه MIA سیتوکین های پیش التهابی را در مغز جنین تنظیم میکند، اما هنوز MIA که منجر به تغییرات طولانی مدت در سیتوکینهای مغزی در طی رشد پس از تولد میشود، ناشناخته است و ازآنجاکه مطالعات حیوانی اهمیت ارتباط بین سیتوکینهای پریناتال و رفتارهای غیرطبیعی در فرزندان را نشان داده است، اما مطالعات اپیدمیولوژیک انسانی در این خصوص همچنان محدود است. با استفاده از یک مطالعه طولی و با جمع آوری سطح سیتوکین در خون و در سرمهای فرزندان مادران باردار، عوامل اختلالات مذکور را در کودکان و نوجوانان بررسی نمودهایم. نتایج تحقیق نشان میدهد که MIA باعث تغییر در بسیاری از سیتوکینها در مغز و سرم فرزندان به روش خاص ناحیه و سن میشود.

کلیدواژه ها:

عفونت ، سیتوکین ، سیستم ایمنی مادر ، انواع طیف اختلالات