بررسی تاثیر ژئوسنتتیک ها بر کاهش نشست موضعی روسازی تحت بارگذاری متحرک در نرم افزار آباکوس

در کشور ایران توجه به امور حمل و نقل به لحاظ اقلیم و شرایط منطقه ای و برنامه ریزیمناسب برای آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روساز ی جاده، سازه ای است که بر رویبستر خاکی احداث می شود و معمولا متشکل از قشرهای مختلف نظیر زیراساس، اساس ولایه های آسفالتی یا بتنی و یا ترکیبی از آنها است که هر یک تابع مشخصات فنی و دارایضخامت معینی هستند. بستر خاکی حتی در شرایط مطلوب و متراکم و خوب دانه بندیشده، مقاومت و دوام کافی را برای تحمل بارهای وارده از طرف وسایل نقلیه در شرایطمتغیر جوی ندارد. بنابراین بستر خاکی باید توسط روسازی محفاظت شود. روسازی با فراهمکردن بستری هموار باعث راحتی و ایمنی عبور و مرور در جاده می شود. اما در هر صورتروسازی در طول عمر خدمت دهی خود دچار خرابی هایی از جمله نشست موضعی می شودکه مورد بحث این پژوهش بود. استفاده از مصالح ژئوسنتتیک می تواند مقاومت بالاتری برایروسازی فراهم سازد. این پژوهش به بررسی رفتار و پاسخ روسازی های آسفالتی مسلح شدهبا مصالح ژئوسنتتیک پرداخته است. این بررسی به روش المان محدود و در نرم افزارAbaqus FEA انجام گردید تا نتایج دقیقی از شبیه سازی به دست آید. مدل های مدنظراین پژوهش تحت بارگذاری متحرک 8ton با سرعت 80km/h قرار داشتند و پس ازآنالیز، خروجی مدل های متفاوت با یک دیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که قرارگیریژئوسنتتیک در بین خاک بستر و اساس، مناسب ترین حالت برای تسلیح روسازی می باشد.

کلیدواژه ها:

روسازی ، نشست موضعی ، ژئوسنتتیک ، المان محدود ، بارگذاری متحرک