نگاهی به دو نوع احیاءگری در جهان اسلام: احیاء گری معرفت محور و احیاء گری هویت جویانه

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 286

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ARIHCA01_012

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1400

چکیده مقاله:

احیاءگری و اصلاح طلبی مهم ترین و کلان ترین مساله جهان اسلام است.جریان احیاءگری در ذات خود نشان از خودآگاهی دارد.اما خاستگاه این جریان لزوما یک خاستگاه معرفتی نیست لذا در مقام عمل ما با جریان های مختلفی مواجه هستیم که ادعای احیاء و اصلاح دارند اما تفاوت های ماهوی با هم دارند. توجه به این تمایز ها تاثیر فراوانی بر آسیب شناسی این جریان ها دارد.این مقاله در صدد است که با روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا بین دو نوع احیاء گری و اصلاح طلبی (یعنی احیاءگری هویت جویانه و احیاء گری معرفتی و حقیقت جویانه) تمایز قائل شود و به این نکته توجه دهد که یکی از علل اصلی عدم موفقیت جریان احیاء و اصلاح از آغاز پیدایش آن تا کنون، غلبه احیاء گری روانی بر احیاء گری معرفتی است. و بخش عظیمی از مشکلات کنونی جهان اسلام و منطقه به این خاطر است که سردمدارن و منادیان احیاء که در میان توده فعالتر بوده و سخنشان در میان مردم بیشتر شنیده می شود، اندیشه احیاءگری اشان بیشتر از آنکه معرفتی و حقیقت جویانه باشد،روانی و هویت جویانه است. بیشتر افرادی که به عضویت این گروه ها در می آیند یا از افراد عادی هستند یا کسانی هستند که به پدیده های انسانی به ذهنیت ریاضی و مهندسی می نگرند و جویای هدف های سریع و ملموس هستند.در جهان اسلام تعداد افراد و جریان هایی که مصداق احیاءگری معرفت محور هستند در اقلیت بوده و تا مادامی که این اندیشه در اقلیت و حاشیه بماند، امید چندانی بهاحیاء عملی در جهان اسلام نمی توان داشت.

نویسندگان

عباسعلی منصوری

عضو هیات علمی گروه الهیات، دانشگاه رازی