سنجش ارتباط عوامل نگهدارنده با کاهش انگيزۀ دانشجويان کارشناسي زبان و ادبيات عربي بر اساس نظرية هرزبرگ

يکي از نظريه‌هاي مهم در زمينۀ انگيزه، نظريۀ دو عاملي بهداشتي- انگيزشي هرزبرگ است. اين نظريه، مجموعه عواملي را که منجر به عدم نارضايتي مي­شوند، عوامل بهداشتي يا نگهدارنده و عواملي را که سبب ايجاد انگيزه مي­شوند، عوامل انگيزشي مي­نامد و معتقد است که عوامل انگيزشي منجر به افزايش رضايت مي­شوند، امّا عوامل نگهدارنده صرفاً منجر به کاهش نارضايتي مي­شوند و وجود آنها ممکن است در افزايش انگيزه تأثيري نداشته‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط عوامل نگهدارنده با کاهش انگيزۀ دانشجويان کارشناسي رشتۀ زبان و ادبيات عربي بوده­است. بر اساس اين نظريه، عوامل نگهدارنده در محيط­هاي آموزشي عبارتند از: مواد آموزشي، اساتيد، مشاورۀ شغلي مناسب وامکانات دانشگاهي. براي اين پژوهش 30 دانشجو از دانشجويان ترم‌هاي دوم و سوم کارشناسي زبان و ادبيات عربي دانشگاه مازندران و دانشگاه خوارزمي، با روش نمونه­گيري تصادفي خوشه­اي انتخاب شدند و پرسشنامه­اي شامل 30 سؤال که مرتبط با عوامل مذکور بوده­است، در اختيار آنها گذاشته شد تا پاسخ دهند. اين پژوهش با شيوۀ توصيفي تحليلي رابطۀ عوامل ذکر شده را با کاهش انگيزۀ دانشجويان بررسي کرده­است. براي تحليل داده­ها از آزمون­هاي آماري همبستگي پيرسون، من-­ويتني مقايسۀ ميانگين و آزمون ناپارامتري کروسکال واليس در نرم افزار SPSS استفاده شده و نتايج نشان داده­است که ميان همۀ عوامل ذکر شده و کاهش انگيزۀ دانشجويان رابطۀ معني­داري وجود دارد و از اين عوامل، «عدم مشاورۀ شغلي مناسب» بيشترين اثرگذاري را بر کاهش انگيزه داشته و کمترين اثرگذاري مربوط به عامل «ضعف امکانات دانشگاهي» بوده­است.

کلیدواژه ها:

کاهش انگیزه ، نظریۀ هرزبرگ ، دانشجویان کارشناسی زبان و ادبیات عربی ، مشاورۀ شغلی ، امکانات دانشگاهی