تجلی معماری بومی منطقه سیستان در روستای هدف گردشگری سه کوهه

مساله خشکسالی دو دهه اخیر در جنوبشرقی ایران به ویژه منطقه سیستان و آثار تخریبی جانبی آن از جمله وقوع طوفانشن، باعث کاهش سطح کیفیت معیشت روستائیان، به دلیل تکیه اصلی آنان، بر منابع درآمدی حاصل از کشاورزی و دامداری، شده است. دغدغه اصلی نگارندگان این تحقیق، شناساندن روستای هدف گردشگری سه کوهه در این منطقه و معرفی پتانسیلهای گردشگری آن میباشد. روستایی برخوردار از ویژگیهای شاخص تاریخی، همچون بهره مندی از دو اثر ثبت ملی، فرهنگی و معماری بومی، که با تکیه بر دانش معماران و تلاش آنان بر پایه ی بهره مندی هر چه بیشتر از اقلیم منطقه و طبیعت آن به وجود آمده، توانایی بالقوه ای در جذب گردشگر و به جریان انداختن خون در رگ های منطقه را دارا میباشد. امید است نتایج پژوهش حاضر که تلاش در معرفی این روستای ارزشمند است؛ سبب رونق اقتصادی حاصل از گردشگری در منطقه گردد. برای نیل به این هدف با استفاده از روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و ابزارتحقیق، همچون مطالعه اسنادمکتوب، مصاحبه باکارشناسان و مطلعین محلی و بازدید متعدد میدانی، ابتدا اقلیم منطقه، سپس ویژگیهای معماری بومی روستا و آثار تاریخی و در انتها راهکارهای حفاظت از آن بررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، معماری بومی ، معیشت روستائیان ، گردشگری روستایی ، روستای سه کوهه سیستان