بررسی راهکارهای افزایش احساس امنیت در محلات مسکونی پرخطر با رویکرد روانشناسی محیطی متاثر از طراحی محیطی1

گسترش شهرنشینی و مسائل و مشکلات خاص زندگی شهری،بیش از پیش ضرورت توجه همه جانبه به راهکارهای سودمند برای بهینه سازی زندگی ساکنان شهرها را لازم ساخته است.در هر شهری حداقل چند خیابانی وجود دارد که ساکنین منطقه در آن ها به طور کامل احساس امنیت نمی کنند. این امر می تواند دلایل مختلفی داشته باشد.از جمله ساعت و زمان تردد،سابقه و شهرت آن خیابان و یا حتی منظر و طراحی محیطی و شهری.امنیت تردد و ترس از جرم و جنایت عامل بسیار تعیین کننده ای در استفاده از فضاهای شهری و پیاده مداری شهری است.محلات مسکونی با توجه به جایگاهشان در افزایش روحیه ساکنین و تشویق آن ها به مشارکت بیشتر در فعالیت های اجتماعی،عرصه مطلوبی برای رشد و بالندگی جامعه است.حال با توجه به این ویژگی محلات مسکونی باید بتوانند محیطی امن و سالم را جهت ترغیب ساکنین به مشارکت های بیشتر فراهم کنند. امنیت از نیازهای اساسی انسان است که نحوه ی پاسخگویی به آن تاثیر مستقیم در ارضای نیازهای دیگر او دارد.احساس امنیت بر سایر روابط اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی تاثیر مستقیم می گذارد . یکی از راهکارهای برقراری امنیت از طریق طراحی مناسب کالبد شهرهاست و البته مهم تر از کالبد هر مکانی روح حاکم بر آن مکان است که ناشی از رفتارها و تاثیر روانی آن مکان بر مردمی است که در آنجا ساکن هستند. امنیت، ارتباط مستقیمی با منظر و طراحی شهری و ساخت و ساز محل سکونت دارد. لذا بررسی جنبه های مختلف امنیتی، چه از لحاظ کالبدی و چه از لحاظ اجتماعی و روانشناسی در داخل هر یک از فضاهای شهری امری ضروری است. این پژوهش، در جستجوی معیارهای کالبدی و روانشناسی در فضاهای شهری و محلات مسکونی به منظور یافتن راهکارهایی جهت افزایش حس امنیت در این محیطها میباشد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بر مبنا ی تحلیل عوامل تاثیرگذار در احساس امنیت انجام شده است.

کلیدواژه ها:

امنیت ، محلات مسکونی ، روانشناسی ، محیط