بررسی ویژگی های مشترک داستان های مینی مالیستی و داستان سهراب و گردآفرید شاهنامه فردوسی

مینی مالیسم در فارسی به کمینه گرایی و خرد گرایی ترجمه شده است و به این معنی است که نوینسده مینی مال از حداقل واژگان بهره می گیرد تا داستانی را در نهایت ایجاز و با طرحی ساده بیان کند. اما در ادبیات کهن و کلاسیک ایران زمین نمونه های فراوانی وجود دارد که از بسیاری جهات قابل انطباق با این جریان و گونه ادبی است. حکیم توس در اثر شگفت خود شاهنامه برای ابزار و بیان اندیشه اش همانند دیگر نویسندگان آثار کلاسیک از شیوۀ داستان پردازی بهره جسته است که گاه به صورت بلند و گاه به صورت کوتاه بیان شده است. با توجه به اینکه در مورد داستان های کوتاه شاهنامه پژوهش های مختصری صورت گرفته است، بنا بر آن شد که با انجام پژوهش بر روی داستان سهراب و گردآفرید به عنوان داستان کوتاه کوتاه به روش تحقیقی، کتابخانه ای بتوان ارتباطی بین این گونه ادبی جدید و آثار کلاسیک ایران زمین برقرار کرد. پس از انجام پژوهش این نتیجه حاصل گردید که ویژگی های این داستان عاشقانه از شاهنامه حکیم توس با ویژگی های داستان های مینی مالیستی کاملاً مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، مینی مالیسم ، سهراب و گردآفرید